Tey seytjan heimsmálini tykjast ymisk, men eru øll tongd hvørt at øðrum. Heimsmálini seta heilbornu menniskjuna á breddan – eina menniskju, sum gevur umhvørvinum gætur, bæði nær og fjar, og sum eisini hugsar um dagin í morgin. Stór byrða verður løgd á skúlan, um hann skal fyrireika næmingarnar til framtíðarsamfelagið, sum verður munandi øðrvísi enn tað, vit kenna í dag. Broytingarnar koma ikki, tí vit vilja tað, men tí at ovurnýtsla og veðurlagsbroytingar krevja tað.